Frank van der Salm (1964) maakt meesterlijk gebruik van de registrerende en manipulatieve mogelijkheden van de fotografie om de ons omringende wereld te tonen en te verbeelden.
De fotografie als visuele tussen-speling van 3d naar ‘plat’ 2d-beeld – trans-posities van de objectieve wereld naar de subjectieve ervaring / van de realiteit naar de vervreemding. Frank van der Salm problematiseert de architectuur en haar omgeving via ondermeer de focus op details en het monochroom maken van het foto-beeld.
Aan de hand van een exacte selectie vroeg werk én een opdracht op basis van een nieuw gebouw van Binst Architects, visualiseert Frank van der Salm architectuur én urbanisme via kleur- en locatie-verdampende ruimte, accumulaties van bouwlagen en veelduidige composities.
Fotografie als gefixeerd en “open” in domein laverend ussen de mogelijke realiteit en de subjectieve blik.
De artistieke productie van Frank van der Salm verbreedt, esthetiseert en test onze perceptie op een méér dan ooit egaal-globaal geworden verdichte leef-wereld.